مشارکت فارکس در افغانستان

نویسنده نویسنده تفکر با Ghalib (Folio Books 2021) و پاکستان Ka Matlab Kya (انتشارات AKS 2022) است.

پاکستان به مکانی سورئال تبدیل شده است. این احساس بیشتر شبیه یک سیرک است که هرچه عجیب تر باشد ، مخاطبان را مورد استقبال قرار می دهد و این عمل دلقک تر می شود ، لذت بیشتری از آن لذت می برد. تنها چیزی که ما نیاز داریم یک گلدیاتریکس با سبیل است و ممکن است روی کارت ها باشد.

برای حواس پرتی ، من کپی دبیرستانی خود را از کتاب گربه های عملی قدیمی الیوت که از گربه های عملی الیوت استفاده می کند ، غرق کرده ام و از خواندن مجدد "آخرین موضع Growltiger" و "نبرد وحشتناک Pekes و Pollicles (همراه با برخی از حساب های مشارکت در مورد مشارکت ، لذت می بردم. PUGS و POMS و مداخله گربه بزرگ Rumpus).

اما سیرک ها مدتهاست که از بین رفته اند ، نان کمیاب می شود و گربه ها را نمی توان در پاکستان گرفت. من نمی توانم خودم را فریب دهم و از ترس این که چگونه و از کجا همه اینها به پایان می رسد ، دلهره می کنم ، حتی اگر من اطمینان داشته باشم که نوشته شده است. من به خصوص از کیفیت رهبری که قرار است ما را به سمت عادی برگرداند ، وحشت زده ام.

سخنرانی اخیر توسط مهمترین مرد کشور آنقدر توسط Illogic مورد ضرب و شتم قرار گرفت که باعث شد یک چکمه در چکمه های شخص باشد. ایده هایی که با این وضعیت بحران حاد روبرو می شوند کجا هستند؟کاهش جمعیت و به دست آوردن قیمت مناسب ، بینی خسته کننده است که وقتی زمین به اصولگرایان تسلیم می شود ، بی معنی تر می شوند.

هیچ تسکینی در چشم وجود ندارد. اظهارات مستقیم توسط رهبران نسل بعدی که خدا می خواست آنها را به یک راه رأی دهند و یک فرشته را فرستادند تا در جهت حرکت هوا از ریه ها بفرستد.

یک افسر ارشد اطمینان داشت که مهمترین مرد نجات خواهد یافت ، می توان آن را در چهره او خواند. شکی نیست که حال حاضر به آینده گسترش خواهد یافت و اگر خوشبخت باشیم.

یکی از سن امپراتوری ها را به یاد می آورد که حالتهای ناکارآمد توسط نیروهای برتر کنار گذاشته شدند. امپراتوری مغول در سال 1703 تبار خود را به آنارشی آغاز کرد. تا سال 1857 این تاریخ بود - پادشاه به رانگون و تمام وراث شده به شمشیر بسته شد.

حاکمان جدید و صالح تر ، هرچند به نفع خودشان به عهده گرفتند - آنها نه تنها قطارها را ساختند بلکه آنها را به موقع اجرا کردند.(عملکرد وزرای راه آهن ما را که میراث را به زمین می کشیدند مقایسه کنید و دارایی های آن را نیز جمع کرده اند.)

پاکستان احتمالاً تنها کشوری در جهان است که خانه دائمی رهبران آن نیست.

در عصر کشورهای حاکم ، یک کشور ناکام نمی تواند انتظار داشته باشد که یک قدرت خارجی بتواند آن را به دست بگیرد و دوباره سازماندهی کند. محکوم به ادامه پوسیدگی تا پایین آمدن است.

کسی فکر می کند که جناح های نخبه جنگنده درک می کنند که وقتی این اتفاق بیفتد ، با مرگ غاز که تخم های طلایی را به وجود می آورد ، بدتر می شود ، چشم انداز که آنها را به سمت همکاری به نفع خود سوق می دهد. این امر می تواند قابل تصور باشد ، اگر آنها از ادبیات استفاده می کردند ، آنها را نیز در نظر می گیرند که مدیریت شرکت های کلیدی را به اپراتورهای کارآمدتر در نظر بگیرند.

پل رومر ، برنده نوبل ، چنین ایده ای را برای شهرهای منشور پیشنهاد داد. اوضاع در پاکستان به حدی ناامید است که گسترش در شهرها دیگر شیطنت آمیز نیست.

افسوس ، یکی از ویژگی های منحصر به فرد پاکستان چنین همکاری هایی را بیان می کند. پاکستان احتمالاً تنها کشوری در جهان است که خانه دائمی رهبران آن نیست. همه آنها در خارج از کشور با دارایی های سرمایه خود در پناهگاه های خارج از ساحل و پناهگاه ها در مکان های پایدار لنگر انداخته اند. همچنین این تنها کشوری است که در رهبران پرواز می کند ، آنها را از حوزه های انتخابیه انتخابی انتخاب کرده و آنها را به عنوان نخست وزیر مسح می کند.

در همین لحظه ، ما کسی را داریم که بال های خود را برای پرواز به عقب می چرخاند. این ویژگی یک طبقه حاکم فوق العاده جذاب را در این باور ایجاد می کند که وقتی پایین می رود می تواند به سمت ایمنی پرواز کند و از عواقب عدم همکاری فرار کند.

چگونه پاکستان چنین شد؟در بیشتر کشورها احزاب سیاسی برای جلوگیری از قربانی شدن تیتراژ به یک درک زنده و زنده می رسند. حتی به عنوان یک رسوایی فساد بزرگ ، به عنوان Bofors در هند توسط BJP زنده نشد تا رهبران کنگره را به زندان بفرستد.

چنین modus vivendi با دخالت یک بازیگر غیر سیاسی که مشروعیت آن بر بی اعتبار کردن و شیطنت همه سیاستمداران است ، تجزیه می شود. آخرین نمونه ما این بود که مشرف رهبران همه احزاب سیاسی پیشرو را به تبعید می رساند. سطح ناامنی دائمی افزایش یافته ، کسانی را که می توانند برای مواقعی که سخت می شوند ، به دنبال پناهگاه های امن در خارج از خانه باشند.

این گزینه های موجود در دسترس ما را از کجا می گذارند؟چه اتفاقی می افتد که در صورت عدم رسیدگی به مسائل مهم و از بین رفتن مواد غذایی از میزها ، پایین به پایین سقوط کند؟به جای یک نیروی سازمان یافته تر از خارج ، نخبگان فرار توسط گروه های حاشیه ای از داخل کشور جایگزین می شوند.

ترکیب آنها هدیه فراخوان حاکمان اول است که بیش از 75 سال همه نیروهای مترقی را خراب کرده و هم لژیون های بنیادگرایانه و یک ذهنیت بنیادگرایانه را تلقین می کنند.(اگر شک دارید برنامه درسی مدرسه را مرور کنید.)

پاکستانی ها به خوبی می توانند به طالبانیت پاکستان نگاه کنند. حاکمان جدید ادعا می کنند که سطح اخلاقی بالایی دارند-برای شروع ، آنها هیچ دارایی در پناهگاه های خارج از ساحل و هیچ گونه مزرعه یا ویلا در خارج از کشور نخواهند داشت.

آنها برای ساختن راهروهای عاری از سیگنال یا واردات برای تهیه عمارت با کاشی های اسپانیایی ، شیر آب های آلمانی و لوسترهای چک نیازی به سرمایه گذاری خارجی ندارند. آنها نمی توانند پنیر فرانسوی یا شکلات سوئیسی یا سوشی ژاپنی را هوس کنند.

این کشور زنده خواهد ماند و از قضا سرباز در آن. کسانی که به طور مداوم در کاری که قرار بود انجام دهند ناکام بودند و در آنچه که نبودند موفق شدند ، در حال تخلیه و مصرف در این روند بخش عمده ای از منابع کشور ، از دست نخواهند داد. در غیاب آنها و به عنوان یک نتیجه از شکست آنها و پیروزی های پیرامونی ، آینده با تلاش برای تغییر شکل خود به گذشته می رسد.

رویای عمق استراتژیک ممکن است در طولانی مدت فقط برای مدتی به واقعیت تبدیل شود. اما به زودی خطوط گسل جدید پدیدار خواهد شد زیرا بسیاری از افراد باید به عنوان یک مبارزات کاملاً متفاوت پاکستان برای برخاستن از خاکستر خود ، تنظیمات زیادی را در برابر اراده خود انجام دهند.

نویسنده نویسنده تفکر با Ghalib (Folio Books 2021) و پاکستان Ka Matlab Kya (انتشارات AKS 2022) است.