تأثیر مدیریت ریسک سازمانی (ERM) بر ارزش شرکت در شرکتهای تولیدی که در سال بورس اوراق بهادار اندونزی سال 2010-2013 ذکر شده است

هدف از این مقاله شناسایی تأثیر مدیریت ریسک سازمانی (ERM) با اندازه شرکت ، ROA و مالکیت مدیریتی به عنوان متغیرهای کنترل بر ارزش شرکت است که توسط Q Tobin ارائه می شود.

طراحی/روش شناسی/رویکرد

جمعیت این تحقیق شرکت های تولیدی در بورس اوراق بهادار اندونزی (IDX) در سال 2010-2013 بود. روش مورد استفاده در این تحقیق چند رگرسیون خط ی-حداقل مربع و فرضیه های با استفاده از آزمون t برای آزمایش ضرایب رگرسیون با سطح اهمیت 5 درصد است.

یافته ها

نتایج نشان داد که ERM ، ROA و اندازه شرکت تأثیر مثبت معنی داری بر ارزش شرکت دارند. در حالی که مالکیت مدیریتی تأثیر منفی قابل توجهی بر ارزش شرکت دارد.

اصالت/ارزش

نتایج نشان داد که با افزایش ERM ، ROA و اندازه شرکت ، ارزش شرکت افزایش می یابد. در حالی که مالکیت مدیریتی تأثیر منفی قابل توجهی بر ارزش شرکت دارد.

کلید واژه ها

• مدیریت ریسک شرکت
• ارزش محکم
• اندازه محکم
• روا
• مالکیت مدیریتی

استناد

Iswajuni ، I. ، Manasikana ، A. and Soetedjo ، S. (2018) ، "تأثیر مدیریت ریسک سازمانی (ERM) بر ارزش شرکت در شرکت های تولیدی که در سال بورس اوراق بهادار سال 2010-2013 ذکر شده است" ، مجله تحقیقات حسابداری آسیایی، جلد3 شماره 2 ، صص 224-235. https://doi.org/10. 1108/ajar-06-2018-0006

ناشر

انتشارات زمرد محدود

کپی رایت © 2018 ، Iswajuni Iswajuni ، Arina Manasikana و Soegeng Soetedjo

مجوز

منتشر شده در مجله تحقیقات حسابداری آسیایی. منتشر شده توسط انتشارات زمرد محدود. این مقاله تحت مجوز Creative Commons Attribution (CC با 4. 0) منتشر شده است. هر کسی ممکن است آثار این مقاله (برای اهداف تجاری و غیر تجاری) را تولید کند ، توزیع ، ترجمه کند و ایجاد کند. شرایط کامل این مجوز ممکن است در http://creativeecommons.org/licences/by/4. 0/legalcode مشاهده شود

معرفی

شرکت ها در اجرای فعالیت های خود با شرایط نامشخص روبرو هستند که می تواند بر موفقیت یا عدم موفقیت در دستیابی به اهداف تأثیر بگذارد. توسعه سریع محیط های خارجی و داخلی منجر به خطرات تجاری به طور فزاینده ای می شود (Sanjaya and Linawati ، 2015). برای مقابله با شرایط موجود ، شرکت ها باید ابزارهای مدیریتی ارائه دهند که می توانند خطرات را مدیریت کنند (Widjaya and Sugiarti ، 2013). مدیریت ریسک خوب نه تنها اطمینان کسب و کار را بهبود می بخشد بلکه مزیت رقابتی و ارزش شرکت را نیز افزایش می دهد.

مدیریت ریسک یک مؤلفه جدایی ناپذیر از استراتژی شرکت ها است و اجرای آن به عنوان اقدامی برای جلوگیری و کاهش خطرات در کوچکترین سطح ریسک انجام می شود تا این شرکت در رقابت زنده بماند. تلاش برای بهبود کیفیت اجرای مدیریت ریسک می تواند از طریق مدیریت یکپارچه ریسک ، یعنی اجرای مدیریت ریسک سازمانی (ERM) انجام شود.

ERM قصد دارد سیستم یا مکانیسم هایی را در سازمان ایجاد کند تا خطرات منفی پیش بینی و به منظور افزایش ارزش شرکت پیش بینی و مدیریت شود (Hoyt and Liebenberg ، 2011). بنابراین ، یکی از اهداف ERM ایجاد ارزش محکم است.

این تحقیق برای تعیین تأثیر ERM بر ارزش شرکت انجام شد. ارزش شرکت شرح شرایط سعادت صاحبان و سهامداران است. رفاه صاحبان و سهامداران از طریق قیمت سهام شرکت منعکس می شود. این مطالعه از Q Tobin در اندازه گیری ارزش ها بر اساس دیدگاه های بازار منعکس کننده انتظارات آینده سرمایه گذاران استفاده می کند (لین و همکاران ، 2012). مقادیر شرکت تحت تأثیر ERM و همچنین تحت تأثیر چندین متغیر دیگر ، یعنی اندازه شرکت از طریق ROA ، سودآوری و مالکیت مدیریتی که به عنوان متغیر کنترل مستقل که بر ارزش شرکت تأثیر می گذارد ، اندازه گیری می شود.

چندین مطالعه قبلی که ERM را به ارزش شرکت مرتبط می کند انجام شده و نتایج متناقض را نشان می دهد. تحقیقات Hoyt و Liebenberg (2011) و تحقیقات انجام شده توسط Tahir و Razali (2011) در مورد تأثیر ERM و ارزش شرکت بحث شده است. Hoyt و Liebenberg (2011) اظهار داشتند که تأثیر مثبت قابل توجهی وجود دارد ، در حالی که طاهر و رازالی (2011) اظهار داشتند که بین ERM و ارزش شرکت تأثیر مثبت معنی داری وجود ندارد.

بر اساس تحقیقات قبلی که نشان دهنده ناسازگاری نتایج تحقیق است ، تأثیر ERM بر ارزش شرکت دوباره مورد بررسی قرار می گیرد. این مطالعه برای شرکتهای تولیدی ذکر شده در بورس اوراق بهادار اندونزی (IDX) در سال 2010-2013 انجام شد. شرکت های تولید کننده به دلیل این بخش انتخاب می شوند که این بخش یک تجارت گروهی با اندازه ، حجم و خطر تجارت است که در مقایسه با سایر بخش ها بزرگ است.

بررسی ادبیات

مدیریت ریسک سازمانی (ERM)

خطر چیزی است که توسط سازمان ها نمی توان از آن جلوگیری کرد. خطر بوجود می آید زیرا شرایط نامشخص وجود دارد. طبق گفته هانافی (2009) ، خطرات را می توان به دو نوع ، یعنی خطر خالص و خطر سوداگرانه گروه بندی کرد. برای اینکه بتوانیم خطرات مختلفی را که شرکت با آن روبرو است ، مدیریت کند ، یک ابزار مدیریت ریسک مورد نیاز است. تمرکز مدیریت ریسک درک خطرات و اقدامات مناسب در برابر آن خطرات است.

تلاش برای بهبود کیفیت اجرای مدیریت ریسک می تواند از طریق مدیریت یکپارچه ریسک ، یعنی اجرای ERM انجام شود. با توجه به یک رویکرد جامع ، ERM خطرات مختلفی را شناسایی و ارزیابی می کند ، انواع خطرات را ادغام می کند و سپس فعالیت های مدیریت ریسک را با کلیه واحدهای عملیاتی در یک سازمان هماهنگ می کند. این برخلاف شیوه های سنتی است ، جایی که خطرات خاصی توسط هر واحد تجاری به طور جداگانه ارزش گذاری می شود و آنها به خودی خود تصمیم می گیرند که آنها را اداره کنند (لین و همکاران ، 2012). طبق گفته COSO ، ERM فرایندی است که تحت تأثیر مدیریت ، هیئت مدیره و سایر پرسنل که در تعیین استراتژی فعالیت می کنند و شامل یک سازمان کلی است ، طراحی شده برای شناسایی رویدادهای بالقوه که بر سازمان تأثیر می گذارد ، ریسک ها را مدیریت می کند و همچنین اعتماد به نفس کافی را ارائه می دهدبه دستیابی به اهداف سازمانی (مولر ، 2009).

هدف از مدیریت ریسک شرکت ایجاد ارزش افزوده در هر فعالیت سازمانی به طور مداوم است (Siahaan ، 2009). از نظر مفهومی ، رویکرد ادغام ERM می تواند ارزش شرکت را از چند طریق اضافه کند. اول ، با ارزیابی همه خطرات ، بنگاه ها می توانند تصویری کامل از سبد ریسک خود را تهیه کنند. دوم ، از طریق ERM ، شرکت ها می توانند فاکتورهای خطر را با توجه به اشتهای ریسک خود در اولویت قرار دهند (لین و همکاران ، 2012). علاوه بر این ، اجرای ERM می تواند به شرکت ها در تصمیم گیری های مربوط به فعالیت هایی که باید برای انجام فعالیت های تجاری با ریسک قابل اندازه گیری انجام شود ، کمک کند (Widjaya and Sugiarti ، 2013). بنابراین ، مدیریت ریسک یکپارچه برای آمادگی بیشتر یک شرکت برای مواجهه با خطرات لازم است.

ارزش محکم

به طور کلی ، هدف اصلی یک شرکت افزایش ارزش شرکت از طریق افزایش رفاه صاحبان و سهامداران آن است. ارزش شرکت توصیف می کند که چقدر قیمت خریدار بالقوه یا به اصطلاح سرمایه گذار حاضر به پرداخت آن است (Prasetyorini ، 2013). به عنوان مدیر شرکت ، مدیران موظفند مطابق با خواسته های صاحبان و سهامداران برای بهبود رفاه خود عمل کنند. افزایش رفاه صاحبان و سهامداران می تواند از طریق افزایش قیمت سهم بازار منعکس شود. در این تحقیق ، ارزش شرکت با استفاده از نسبت Q Tobin اندازه گیری می شود. این نسبت تخمین بازار شرکت را در مورد بازده آینده سرمایه گذاری که توسط افراد خارجی و سرمایه گذاران دیده می شود ، نشان می دهد (Sugiyono ، 2010).

نظریه نمایندگی

اصل نظریه نمایندگی رابطه هر دو طرف بین اصلی و نماینده است. مدیر اصلی شرکت یا سرمایه گذار است ، در حالی که نماینده مدیریتی است که شرکت را به نمایندگی از مالک مدیریت می کند (Jehnsen and Meckling ، 1976).

دالتون (2007) نشان داد كه نظریه آژانس به دلیل تفاوت در منافع بین اصلی و عامل می تواند به "بدبختی مدیریتی" منجر شود. این رفتار مربوط به اقدامات هر یک از طرفین است که با انگیزه علاقه به خود ایجاد می شود. این تضاد منافع یک مشکل آژانس نامیده می شود که سپس منجر به عدم تقارن اطلاعات بین سرمایه گذار و مدیریت می شود.

مالکیت مدیریتی

مالکیت مدیریتی درصد اندازه گیری سهام توسط مدیریت است ، مانند مدیران و کمیسرها یا هر طرف که مستقیماً در تصمیم گیری شرکت ها شرکت می کنند (Indahningrum and Handayani ، 2009). رویکرد آژانس ساختار مالکیت مدیریتی را ابزاری برای کاهش درگیری در شرکت می داند. میزان مالکیت سهام متعلق به مدیران و کمیسرها نشان می دهد که چقدر تلاش می کنند تا منافع خود را با سهامداران تراز کنند.

اندازه شرکت (اندازه)

اندازه شرکت اندازه بنگاهی را که می تواند توسط کل دارایی ها یا کل فروش خالص بیان شود ، توصیف می کند. هرچه کل دارایی ها و فروش بیشتر باشد ، اندازه یک شرکت بیشتر می شود. اندازه بنگاه به سه دسته ، یعنی بنگاههای بزرگ ، بنگاههای متوسط و کوچک تقسیم می شود. تعیین اندازه شرکت بر اساس کل دارایی های شرکت است. بنابراین ، اندازه شرکت اندازه یا میزان دارایی های متعلق به شرکت است.

سودآوری

سودآوری توانایی شرکت در ایجاد سود در آینده است و نشانگر موفقیت عملکرد شرکت است. سودآوری بالا باعث رشد و توسعه شرکت می شود و برعکس. افزایش سودآوری تأثیر مثبتی بر عملکرد مالی شرکت در دستیابی به هدف به حداکثر رساندن ارزش بنگاه که توسط سرمایه گذار مثبت خواهد بود ، دارد تا تقاضا برای سهام افزایش یابد و بتواند قیمت سهام را افزایش دهد. نسبت سودآوری را می توان با بازده دارایی (ROA) منعکس کرد. طبق گفته راس (2007) ، ROA نسبت درآمد خالص به کل دارایی های شرکت است. ROA اقدامی برای ارزیابی میزان بازده دارایی شرکت است.

چارچوب مفهومی

بر اساس بررسی و تحقیق در ادبیات قبلی ، آزمایش می شود که آیا متغیر ERM با متغیر کنترل ، یعنی اندازه شرکت ، ROA و مالکیت مدیریتی تأثیر مثبت دارد. مدل رابطه را می توان با شکل زیر نشان داد (شکل 1).

ERM به مدیریت اجازه می دهد تا با ادغام انواع خطرات با استفاده از ابزارها و تکنیک های یکپارچه به همه خطوط تجاری ، به طور مؤثر از عدم قطعیت های مربوط به ریسک برخورد کند و از این طریق ظرفیت ایجاد ارزش شرکت را افزایش دهد. اجرای ERM در یک شرکت نیز توسط سرمایه گذاران مثبت مشاهده می شود تا بتواند در سرمایه گذاری مورد توجه قرار گیرد. پاسخ مثبت یک سرمایه گذار می تواند با افزایش تقاضا برای سهام ، ارزش شرکت را افزایش دهد:

ERM تأثیر مثبتی بر ارزش شرکت دارد.

روش های پژوهش

این تحقیق با استفاده از یک رویکرد کمی که بر آزمایش فرضیه متمرکز است انجام می شود. فرضیات مورد استفاده در این تحقیق متغیرهای قابل اندازه گیری است که با فرضیه ها و نظریه ها شروع می شوند.

متغیر تحقیق

متغیر وابسته در این تحقیق ارزش محکم است ، در حالی که متغیر مستقل ERM است. در این تحقیق همچنین از متغیرهای کنترل ، متشکل از اندازه شرکت ، ROA و مالکیت مدیریتی استفاده شده است.

تعریف عملیاتی متغیرها

ارزش شرکت: ارزش بنگاه ارزشی است که توسط بازار مالی (قیمت بازار) داده می شود که مایل به پرداخت آن توسط خریدار آینده نگر (سرمایه گذار) است. این مطالعه از نسبت Q Tobin که توسط فرمول زیر محاسبه می شود ، استفاده می کند:

ERM: افشاگری های ERM موجود در گزارش سالانه شرکت با جستجوی همان عبارت به عنوان کلمات زیر ، "ERM" ، "مدیر ارشد ریسک" ، "کمیته مدیریت ریسک" ، "کمیته ریسک" ، "مدیریت ریسک استراتژیک" ، "مدیریت ریسک استراتژیک" انجام می شود. مدیریت ریسک تلفیقی ، "مدیریت ریسک جامع" ، "مدیریت ریسک یکپارچه" ، ERM با متغیر ساختگی ، ارزش 1 برای شرکت های اجرای ERM و 0 برای دیگران اندازه گیری می شود.

اندازه شرکت: در این مطالعه ، اندازه شرکت با میزان دارایی های متعلق به شرکت مطابق با کل دارایی ها یا معمولاً LN (دارایی) اندازه گیری می شود.

ROA: ROA نسبت سود خالص به کل دارایی ها است. داده های ROA با فرمول محاسبه می شود: سود خالص/کل دارایی.

مالکیت مدیریتی: مالکیت مدیریتی اندازه گیری درصد سهام در مدیریت مانند مدیران و کمیسرها یا هر طرفی است که مستقیماً در تصمیم گیری شرکت ها شرکت می کنند. محاسبه مالکیت مدیریتی با درصد سهام متعلق به مدیریت ، مانند مدیران و کمیسرها ، مجزا است:

انواع و منابع داده

نوع داده های مورد استفاده در این مطالعه داده های کمی است ، یعنی نوع داده های اسمی (ساختگی) و نسبت. منابع داده در این مطالعه داده های ثانویه است که از منابع داده صورتهای مالی حسابرسی شده و گزارش های سالانه شرکتهای تولیدی ذکر شده در IDX از دوره 2010-2013 بدست می آید. گزارش های مالی و سالانه این شرکت از وب سایت IDX www.idx.com و yahoofinance بدست می آید.

روش جمع آوری داده ها

روش گردآوری داده ها در این پژوهش ثبت اطلاعات مورد نیاز مندرج در صورت های مالی و گزارش های سالانه شرکت ها و یاهوفاننس می باشد. پس از آن، محاسبات برای هر متغیر انجام می شود، سپس تجزیه و تحلیل داده ها انجام می شود. بنابراین به عنوان مستندسازی، جمع آوری، انتخاب، جدول بندی برای تجزیه و تحلیل کمی پیش می رود و به عنوان داده های پردازش شده اطلاعاتی ارائه می شود.

جمعیت و نمونه

شرکت های تولیدی فهرست شده در IDX 2010–2013؛

شرکت هایی که در طول دوره تحقیق همیشه در IDX ذکر شده اند.

شرکت هایی که گزارش های مالی کامل و گزارش های سالانه را طی سال های 2010 تا 2013 منتشر می کنند.

شرکت هایی که اطلاعات کامل قیمت سهام را در پایان سال (قیمت پایانی) طی دوره 2010-2013 ارائه می کنند. و

واحد پول گزارشگری مالی مورد استفاده روپیه است.

از تمام شرکت های تولیدی فهرست شده در بورس اندونزی (IDX) برای دوره 2010-2013، نمونه هایی از هر دوره به شرح زیر به دست آمد (جدول I).

تکنیک تحلیل

تکنیک های تحلیلی مورد استفاده برای آزمون و اثبات فرضیه در این پژوهش، مدل رگرسیون چندگانه (رگرسیون چندگانه)، با کمک راهکارهای آماری محصول و خدمات 18 می باشد. مدل تحقیق این تحقیق را می توان در معادله زیر بیان کرد:

توضیح: Q = ارزش ثابت با Q Tobin اندازه گیری می شود. α =ضریب رهگیری; β_1-4=ضریب برای هر متغیر مستقل. ERM=مدیریت ریسک سازمانی با متغیر ساختگی 1=اجرای ERM و 0 برای دیگران اندازه گیری می شود. KM=مالکیت مدیریتی. SIZE=اندازه شرکت از روی دارایی های ارزش دفتری اندازه گیری می شود. ROA=بازده دارایی ε=خطا.

مراحل در تکنیک های تحلیل رگرسیون چندگانه عبارتند از آمار توصیفی، آزمون فرض کلاسیک، آزمون نرمال بودن، آزمون همبستگی خودکار، آزمون چند خطی و آزمون هتروسکیداستیکیته. آزمون فرضیه ها با استفاده از آزمون t با سطح معنی داری 0. 05 (α = 0. 05).

نتایج و بحث

شرح موضوع و موضوع تحقیق

موضوع این تحقیق تأثیر ERM بر ارزش شرکت در شرکت های تولیدی فهرست شده در IDX برای دوره 2010-2013 است. هدف این مطالعه یک شرکت تولیدی است که در فهرست IDX در دوره 2010-2013 موجود در www.idx. co. id فهرست شده است. مجموع شرکت های نمونه بر اساس معیارها 421 مشاهده می باشد.

تجزیه و تحلیل آماری توصیفی

تجزیه و تحلیل آماری توصیفی در این مطالعه با هدف توصیف متغیرهای مورد استفاده ، یعنی ERM ، اندازه شرکت (اندازه) ، ROA ، مالکیت مدیریتی و Q Tobin. بر اساس نتایج تحقیق ، حداقل ، حداکثر و متوسط مقدار هر متغیر از شرکت نمونه در طی 2010-2013 قابل مشاهده است (جدول II).

ارزش محکم

مقدار شرکت توسط شاخص Lntobins Q نشان داده شده است. براساس نتایج تجزیه و تحلیل آماری توصیفی در طول دوره 2010-2013 ، شاخص Lntobins Q برای PT به حداکثر مقدار 15. 54 رسید. Unilever Indonesia TBK در سال 2013 و کمترین مقدار 0. 22 برای Polychem Indonesia TBK در سال 2010. ارزش Lntobins بیش از 1 نشان دهنده رشد شرکت بر اساس ارزش بازار سهام شرکت است.

مدیریت ریسک شرکت

ERM با یک متغیر ساختگی اندازه گیری می شود. اگر شرکت ERM را پیاده سازی کند ، ارزش یکی است و اگر شرکت ERM را پیاده سازی نکند ، صفر است. این تجزیه و تحلیل نشان می دهد که 10. 7 درصد از 112 شرکت در سال 2010 ، 14. 4 درصد از 111 شرکت در سال 2011 ، 15 درصد از 100 شرکت در سال 2012 و 19. 4 درصد از 98 شرکت در سال 2013 که ERM را اجرا می کنند.

اندازه محکم

بالاترین مقدار 33. 00 برای Pt. Astra Inteational TBK در سال 2013 و کمترین ارزش 23. 08 برای Pt. Alam Karya Unggul TBK در سال 2012. اندازه شرکت در شرکت نمونه به طور متوسط 27. 8116 است.

سودآوری

سودآوری شرکت توسط ROA پروکسی شده است. بر اساس نتایج تجزیه و تحلیل آماری توصیفی ، بالاترین مقدار 0. 97 برای Pt. Gudang Garam TBK در سال 2012 و کمترین مقدار 0. 76 - برای PT به دست آمد. Alam Karya Unggul TBK در سال 2011. میانگین ارزش ROA شرکت نمونه 0. 0690 است که نشان دهنده اثربخشی شرکت در تولید سود با استفاده از دارایی های خود در 6. 90 درصد است.

مالکیت مدیریتی

بیشتر شرکت های نمونه نسبت به مالکیت خارجی با ارزش متوسط مالکیت 0. 0264 ، نسبتاً کمی از مالکیت داخلی را نشان دادند. بالاترین نسبت 0. 7 است که متعلق به Pt است. SAT Nusa Persada TBK ، در حالی که کمترین نسبت 0. 00 متعلق به چندین شرکت مانند Pt است. Unilever Indonesia tbk ، pt. سیمان اندونزی (Persero) TBK و دیگران.

تحلیل مدل رگرسیون

تجزیه و تحلیل رگرسیون برای آزمایش تأثیر متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته استفاده می شود. این مطالعه از تجزیه و تحلیل رگرسیون چندگانه برای تعیین تأثیر ERM ، اندازه ، سودآوری (ROA) و مالکیت مدیریتی بر ارزش شرکت استفاده می کند. در زیر نتیجه رگرسیون است.

بر اساس محاسبه رگرسیون جدول III ، می توان معادله رگرسیون را به شرح زیر تدوین کرد:

tbin 's q = - 1 ، 783 + 0 ، 384 e r m i t + 0 ، 071 s i z e i t + 1 ، 587 r o a i t - 1 ، 768 k m i t + e.

ضریب مثبت نشان می دهد تغییر بین متغیرهای مستقل و متغیر وابسته در یک جهت است ، در حالی که ضریب منفی نشان می دهد تغییر بین متغیرهای مستقل در جهت مخالف است. در اینجا تفسیر مقدار ضریب رگرسیون در بالا آورده شده است.

ثابت

اگر ERM ، اندازه ، ROA و مالکیت مدیریتی تأثیر بگذارند ، ارزش شرکت 1. 783 پوند خواهد بود.

مدیریت ریسک سازمانی (ERM)

ضریب متغیر ERM 0. 348 به این معنی است که اگر ERM توسط یک واحد افزایش یابد ، ارزش شرکت با 0. 348 افزایش می یابد و بالعکس. نشانه ضریب رگرسیون مثبت نشانگر یک رابطه مستقیم است.

اندازه محکم

ضریب متغیر اندازه 0. 071 به این معنی است که اگر اندازه یک واحد افزایش یابد ، ارزش شرکت با 0. 071 و برعکس افزایش می یابد. نشانه ضریب رگرسیون مثبت نشانگر یک رابطه مستقیم است.

بازگشت دارایی

ضریب متغیر ROA 1. 587 به این معنی است که اگر ROA یک واحد افزایش یابد ، ارزش شرکت 1. 587 و برعکس افزایش می یابد. نشانه ضریب رگرسیون مثبت نشانگر یک رابطه مستقیم است.

مالکیت مدیریتی

ضریب متغیر مالکیت مدیریتی 1. 768 پوند است. این تعداد منفی به این معنی است که اگر مالکیت مدیریتی توسط یک واحد افزایش یابد ، ارزش شرکت با 1. 768 - و برعکس کاهش می یابد.

ضریب تعیین و ضریب همبستگی

از نتایج آزمون رگرسیون ، ضریب همبستگی و تعیین را می توان به شرح زیر مشاهده کرد: Dari Hasil Uji regesi Juga Dapat Diketahui Koefisien Korelasi Den Deterinasi Seagagai Berikut.

از جدول IV مشاهده می شود که مقدار R2 یا ضریب تعیین برابر با 0. 530 است. این بدان معنی است که تغییر متغیر ارزش شرکت (Y) ناشی از ERM ، اندازه ، سودآوری (ROA) و مالکیت مدیریتی 0. 530 یا 53 درصد است در حالی که بقیه 0. 470 یا 47 درصد تحت تأثیر متغیرهای دیگر خارج از متغیرهای مستقل و کنترل استفاده می شوددر مطالعه

آزمایش فرضیه

از نتایج آزمون فرض کلاسیک ، نتایج به دست آمده اظهار داشت که داده ها به طور عادی توزیع شده اند ، هیچ همبستگی ، چند رنگی و هیچ علامتی از ناهمگونی وجود ندارد. آزمایش فرضیه برای دانستن اهمیت تأثیر متغیرهای مستقل به متغیر وابسته انجام شده است. در اینجا نتیجه t-test است.

متغیر ERM به مقدار شرکت 838 با سطح معنی داری 0. 000 است. سطح قابل توجهی از این متغیر کمتر از 5 درصد است ، بنابراین می توان نتیجه گرفت که ERM تأثیر مثبت معنی داری بر ارزش شرکت دارد.

کنترل متغیر اندازه شرکت به مقدار شرکت برابر با 3. 285 با مقدار معنی دار 0. 001 است ، بنابراین نتیجه می گیرد که اندازه شرکت تأثیر مثبت معنی داری بر ارزش شرکت دارد.

کنترل متغیر سودآوری (ROA) به ارزش شرکت برابر با 6. 868 با ارزش معنی داری 0. 000 است ، بنابراین نتیجه می گیرد که سودآوری (ROA) تأثیر مثبت معنی داری بر ارزش شرکت دارد.

کنترل متغیر مالکیت مدیریتی به ارزش شرکت برابر با 4/4 - با ارزش معنی داری 0. 000 است ، بنابراین نتیجه می گیرد که مالکیت مدیریتی تأثیر منفی قابل توجهی بر ارزش شرکت دارد.

بحث

تأثیر ERM به ارزش محکم

نتایج این مطالعه مطابق با تحقیقات Hoyt و Liebenberg (2011) در ایالات متحده و Bertinetti و همکاران است.(2013) در اروپا. با این حال ، نتایج مغایر با نتایج تحقیقات انجام شده توسط طاهر و رازالی (2011) در مالزی و لی و چیپولو (2014) در چین است. نتایج نشان داد که اجرای ERM یکی از مکانیسم های شرکت است که می تواند بر ارزش شرکت تأثیر بگذارد.

ERM از ایجاد ارزش شرکت با تسهیل مدیریت برای مواجهه با انواع خطرات ناشی از عدم اطمینان با ادغام انواع خطرات با استفاده از ابزارها و تکنیک های یکپارچه پشتیبانی می کند ، به طوری که می توان همه نوع خطرات از جمله خطر شکست را مدیریت و به حداقل برساند. وجود مدیریت ریسک بهتر با اجرای ERM در یک شرکت همچنین میزان اعتماد به نفس سرمایه گذار را نیز تعیین می کند. اجرای ERM که می تواند خطر عدم موفقیت یک شرکت را کاهش دهد ، به عنوان یک چیز مثبت تلقی می شود و در نظر گرفته می شود که از طرف سرمایه گذاران چشم انداز خوبی داشته باشد تا بتواند در تصمیم گیری های سرمایه گذاری مورد توجه قرار گیرد. توجه به دلیل وجود ERM است ، زیرا شرکت ها قادر به به حداقل رساندن و مدیریت خطرات از جمله خطر عدم موفقیت هستند تا سرمایه گذاران تمایل بیشتری به سرمایه گذاری داشته باشند. پاسخ مثبت سرمایه گذاران باعث افزایش تقاضا برای سهام می شود که با افزایش ارزش شرکت ها دنبال می شوند.

ERM قصد دارد مکانیسم هایی را در سازمان ایجاد کند تا خطرات منفی پیش بینی و به منظور افزایش ارزش شرکت پیش بینی و مدیریت شود. اجرای ERM می تواند به شرکت ها در تصمیم گیری مربوط به فعالیتهایی که باید برای انجام فعالیت های تجاری انجام شود ، کمک کند. دقت در تصمیم گیری ضروری است به گونه ای که عدم موفقیت در تصمیم گیری رخ نمی دهد ، زیرا عدم موفقیت در تصمیم گیری می تواند ارزش شرکت را کاهش دهد. Hoyt و Liebenberg (2011) استدلال می کنند که با ادغام تصمیم گیری در تمام کلاس های ریسک ، شرکت ها می توانند از تکثیر هزینه های مدیریت ریسک خودداری کنند. پاگاچ و وار (2010) همچنین استدلال می كنند كه اگر بتواند به شركتها كمك كند از پریشانی مالی مربوط به هزینه جلوگیری كند ، می تواند ارزش ایجاد كند تا شرکت ها بتوانند به سودآوری بالایی برسند و هدف از ایجاد ارزش شرکتی حاصل می شود.

تأثیر اندازه شرکت به ارزش شرکت

نتیجه این تحقیق مطابق با تحقیقات انجام شده توسط Nuraina (2012) و Sujoko and Soebiantoro (2007) است ، که اظهار داشت که اندازه شرکت تأثیر مثبت قابل توجهی بر ارزش شرکت دارد. این نتایج نشان می دهد که هرچه اندازه بنگاه بزرگتر باشد ، افزایش ارزش بنگاه بیشتر می شود. این امر به این دلیل است که هرچه اندازه شرکت بزرگتر باشد ، شرکت قادر به کنترل شرایط بازار و مواجهه با رقابت اقتصادی است که می تواند عدم اطمینان شرکت را کاهش دهد و همچنین سطح اعتماد به نفس سرمایه گذار را نیز تعیین می کند. شرکت هایی که اندازه های بیشتری دارند ، انعطاف پذیری و دسترسی بیشتری برای بدست آوردن بودجه از بازار سرمایه نسبت به شرکت های کوچکتر دارند. سهولت توسط سرمایه گذاران به عنوان یک سیگنال مثبت دیده می شود زیرا این شرکت چشم انداز خوبی دارد (Gusaptono ، 2012). بنابراین سرمایه گذاران از اطلاعات مربوط به اندازه شرکت در انجام ارزیابی های سرمایه گذاری استفاده می کنند که در نهایت می تواند ارزش شرکت را افزایش دهد.

تأثیر سودآوری (ROA) به ارزش شرکت

نتایج این مطالعه از تحقیقات قبلی انجام شده توسط Murhadi (2008) و Sujoko and Soebiantoro (2007) پشتیبانی می کند که تأثیر مثبت معنی داری بین سودآوری (ROA) با ارزش شرکت مشاهده کردند. سطح بالای سودآوری شرکت باعث می شود عملکرد مالی شرکت خوب به نظر برسد ، بنابراین سرمایه گذاران خواهند دید که چشم انداز شرکت نیز بهتر خواهد بود. اطلاعات در مورد سطح بالای سودآوری سیگنالی برای سرمایه گذاران است و می تواند به عنوان توجه در تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری مورد استفاده قرار گیرد. پاسخ مثبت سرمایه گذاران باعث افزایش تقاضا برای سهام می شود که با افزایش ارزش شرکت ها دنبال می شوند.

تأثیر مالکیت مدیریتی به ارزش شرکت

نتایج این مطالعه مطابق با تحقیقات انجام شده توسط Sujoko و Soebiantoro (2007) نیست بلکه مطابق با آنتاری و دانا (2013) و هامین است که اظهار داشت که مالکیت مدیریتی تأثیر منفی و قابل توجهی بر ارزش شرکت دارد. مالکیت مدیریتی ضریب منفی و قابل توجهی دارد و این بدان معنی است که مالکیت بالای مدیریتی باعث کاهش ارزش شرکت می شود. این با فرضیه پیمایشی که توسط استولز ارائه شده است ، پشتیبانی می شود و نشان می دهد که مالکیت مدیریتی بالاتر منجر به کاهش ارزش شرکت ها خواهد شد. مدیرانی که تعداد زیادی سهام دارند ، تمایل دارند که موقعیت های خود را تضمین کنند (در نتیجه) و در نتیجه رابطه منفی بین مالکیت مدیریتی و ارزش محکم انجام شود. در نتیجه ، این تصمیم به حداکثر رساندن ارزش غیرقانونی است به طوری که ارزش شرکت کاهش می یابد (چن و همکاران ، 2003).

بیشتر مالکیت شرکت در اندونزی مالکیت متمرکز است که در آن بیشتر سهام متعلق به تعداد کمی از افراد یا گروه ها است. در PtSAT Nusa Persada TBK کل سهام متعلق به مدیریتی 0. 7 است. در مالکیت متمرکز ، مدیران با کنترل سهامداران به شدت کنترل می شوند تا مدیران به نفع کنترل سهامداران تصمیم بگیرند. در صورتی که سهامدار کنترل کننده علاقه ویژه ای به شرکت داشته باشد تا به حداکثر رساندن رفاه خود باشد ، تضاد منافع ایجاد می شود. این امر منجر به تغییر درگیری نمایندگی به تضاد منافع بین سهامدار کنترل کننده (همراه با مدیریت) و سهامدار غیر کنترل می شود که می تواند منجر به مشکل تحریک شود که بر ارزش شرکت تأثیر می گذارد.

نتیجه

بر اساس تجزیه و تحلیل داده ها و بحث در فصل قبل ، نتیجه گیری این تحقیق این است که اگرچه اجرای ERM در اندونزی هنوز اندک است ، اما می تواند ثابت کند که ERM تأثیر مثبتی بر ارزش شرکت دارد. این احتمال وجود ندارد که سایر شرکت ها از اجرای ERM در مدیریت ریسک شرکت خود پیروی کنند. متغیر اندازه کنترل شرکت (اندازه) تأثیر مثبتی بر ارزش شرکت دارد. متغیر کنترل سودآوری (ROA) تأثیر مثبتی بر ارزش شرکت دارد. متغیر کنترل مالکیت مدیریتی منفی بر ارزش شرکت تأثیر می گذارد.

محدودیت در این تحقیق این است که اجرای ERM در شرکت های اندونزیایی هنوز هم جامع نیست ، به خصوص برای شرکت های غیر مالی. بنابراین در این مطالعه ، اندازه گیری ERM از شاخص مدیریت ریسک سازمانی استفاده نمی کند زیرا تعداد نمونه های اجرای ERM هنوز محدود است.